خوبی‌های کوچک

برگه‌ی آزمایش را جلویش پرتاب کردم و داد کشیدم : بیا ! این جوابیه که این‌همه سال قایمش کرده بودم . ببین ! خوب نگاه کن پست‌فطرت ! با دستان لرزان برگه را برداشت و جلوی چشمان اشک‌آلودش گرفت . به پایم افتاد . عذرخواهی می‌کرد و اشک‌هایش وحشیانه پایین می‌ریخت . گفتم : ببخشمت ؟ می‌خواستی سرم هوو بیاری ! ببخشمت ؟ او می‌گریست و من فریاد می‌زدم .بالاخره نرم شدم و بخشیدم . روز بعد وقتی به اداره رفت ؛ به دکتر زنگ زدم و گفتم : نقشمون گرفت ! دستت درد نکنه دکی جوووون !‌ فکر کرد مشکل از خودش بوده . حالا پاشو بیا اینجا تا خجالتت دربیام . قهقه‌ی وسوسه‌انگیزی زد و گفت : خوبه ! نیازی نیست کـــ‌انـ‌دوم بخرم ! چقدر خوبه که طرفت نازا باشه ...